-
Postać śródwłoskowata
W postaci śródwłoskowatej cały kłębek jest obrzmiały i powiększony, początkowo wskutek znacznego przekrwienia (Fahr) zarówno pętli kłębków, jak i naczyń doprowadzających, a później głównie wskutek bardzo silnego rozmnażania się śródbłonków pętli kłębkowych i w mniejszej mierze komórek wewnętrznej blaszki torebki Bowmana. Składniki te zatykają naczynia włoskowate, tak iż w pętlach włoskowatych przekrwionych wbrew zdaniu Volharda już w najwcześniejszym okresie choroby krwi teraz nie ma albo prawie nie ma, natomiast stwierdza się w nich obrzmiałe, złuszczające się śródbłonki, a nadto drobnoziarnistą masę białkową i włóknik. W dalszym przebiegu choroby następuje wysięk do jamy między blaszkami Bowmana. W przypadkach pomyślnych wszystkie te zmiany stopniowo ustępują i może nastąpić wyleczenie bez śladów przebytej…
-
Czynnik przyczynowy
Wrotami wtargnięcia bakterii w ogromnej większości przypadków są migdałki podniebienne, rzadziej miazga spróchniałych zębów. Czynnikiem przyczynowym może być nie tylko ostre zapalenie migdałków, ale i ich zapalenie przewlekłe nawracające, nawet przebiegające bez żadnych dolegliwości, tak iż może być wykryte jedynie bardzo dokładnym badaniem. Ogniska ropne, wywołujące ostre zapalenie kłębków, mogą gnieździć się nawet w resztkach migdałków po ich wycięciu. Związek ostrego i pod- ostrego zapalenia kłębków nerkowych z zapaleniem migdałków (glomerulonephritis tonsillogenes) nie zawsze da się wykryć między innymi także dlatego, że lekkie zapalenie migdałków, zwłaszcza przebiegające skrycie, może nie zwrócić na siebie zupełnie uwagi, a pomimo to wywołać nawet ciężkie zapalenie kłębków. Z drugiej strony zapalenie kłębków powstaje dopiero…
-
Przyczyną nadciśnienia tętniczego
Przyczyną nadciśnienia tętniczego jest częściowo zwiększenie ilości krwi krążącej, wywołane ostrym zatrzymaniem wody w ustroju, przede wszystkim zaś rozległy kurcz naczyń włoskowatych, zwłaszcza skóry, tkanki podskórnej, błon surowiczych i nerek. Stłumienie sercowe we wczesnym okresie ostrego rozlanego zapalenia kłębków jest nieraz powiększone, zależnie od ostrego rozszerzenia serca, a także od puchliny osierdzia. Zmiany te zwykle szybko ustępuj ą, natomiast po upływie 2-4-6 tygodni stwierdza się przerost lewej komory serca, rzadziej całego serca ze wzmocnieniem drugiego tonu na tętnicy głównej oraz tętnem twardym i często zwolnionym. Przerost serca, tak jak i nadciśnienie, znikają z ustępowaniem choroby, natomiast pozo- stają nadal a nawet zwiększają się, jeżeli choroba przechodzi w zapalenie przewlekłe. Ostre…
-
Wlodzimierz Filinski wypowiada sie przeciwko
Włodzimierz Filiński wypowiada się przeciwko teoriom zakaźnej, tętniczko-kurczowej Volharda i alergicznej powstawania ostrego zapalenia kłębków nerkowych. Opierając się na spostrzeżeniach, poczynionych przez siebie w Warszawie w r. 1945, sądzi Filiński, że ostre zapalenie kłębków nerkowych powstaje wskutek działania na ustrój wilgoci skojarzonej z zimnem. Czynniki te, zwłaszcza przy długotrwałym działaniu mają wywoływać ogólne uszkodzenie naczyń włoskowatych oraz tętniczek, – zatem zmianę znamienną dla ostrego zapalenia kłębków nerkowych, Anatomia patologiczna. Zmiany widoczne gołym okiem w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych, zwłaszcza na początku choroby, są często tak małe, że trudno je dostrzec i tylko drobniutkie wybroczyny na powierzchni nerek i na ich przekroju nasuwają na myśl ostre zapalenie kłębków.
-
Teoria zakaźno-toksyczna
Teorię zakaźno-toksyczną mają popierać między innymi fakty następujące: 1) nadciśnienie tętnicze w chorobach zakaźnych poprzedza nieraz inne objawy świadczące o powikłaniu ostrym rozlanym zapaleniem kłębków nerkowych; 2) obrzęki także niejednokrotnie poprzedzają inne objawy. ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych; 3) ciecz obrzękowa zawiera w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych dużo białka, co najmniej 1 %, w przeciwieństwie do płynu obrzękowego w nerczycy, w którym ilość białka nie przekracza 0,1%; zatem ciecz obrzękowa w ostrym zapaleniu kłębków nie jest przesiękiem, lecz wysiękiem, czyli jest cieczą zapalną; 4) ostre rozlane zapalenie naczyń włoskowatych tłumaczy różne objawy ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych. Mianowicie, gdy zapalenie toczy się w naczyniach włoskowatych siatkówki, powstaje jej zapalenie;…
-
Ostre rozlane zapalenie kłębków nerkowych
W przypadkach ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych z wyraźnym nadciśnieniem tętniczym spostrzega się zmiany na dnie oczu w postaci stanu naczyniowo-kurczowego siatkówki (retinitis alburninurica) a także wybroczyn. W ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych zmiany te zdarzają się nader rzadko, nieco częściej spotyka się je w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków z wybitnym udziałem układu cewkowego, W tejże postaci zdarza się ślepota (amaurosis) oraz inne zaburzenia wzroku jako równoważniki mocznicy drgawkowej. Przebieg ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych bywa różny. Choroba kończy się często wyzdrowieniem. Ilość dobowa moczu w okresie zdrowienia zwiększa się i może nawet znacznie przekroczyć 1/2 litra.
-
Przejście ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych w okres przewlekły
Za przejściem ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych w okres przewlekły przemawiają następujące objawy: 1) ustalenie się nadciśnienia tętniczego na pewnym poziomie bez wahań, które cechują ostre zapalenie; 2) utrzymywanie się nadal nadciśnienia tętniczego, zwłaszcza zaś jego wzrastanie pomimo ustąpienia obrzęków oraz objawów moczowych (białkomoczu, krwiomoczu, małej dobowej ilości moczu). Stała hipostenuria świadczy o tym, że sprawa już przeszła w zapalenie przewlekłe. Rozpoznanie róznicowe. Jeżeli nie ma wszystkich typowych objawów ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych, to rozpoznanie wymaga różnicowania. Z przewlekłą niewydolnością krążenia przebiegającą z biernym przekrwieniem nerek ma ostre rozlane zapalenie kłębków jako wspólne objawy nieznaczną dobową ilość moczu,.
-
Zapalenie przewlekłe kłębków nerkowych
Ostre rozlane zapalenie kłębków nerkowych może przejść także w zapalenie przewlekłe (glomentlonephritis diifusa chronica). Zapalenie to może trwać dziesiątkami lat, nim wreszcie powstanie wyraźna marskość nerek (tzw. wtórna marska nerka, nephrocirrhosis secumdaria.). Zmiany wysiękowe w nerkach schodzą w tych przypadkach coraz bardziej na drugi plan, natomiast powstają i zaczynają górować zmiany wsteczne. Ostre rozlane zapalenie kłębków nerkowych może wieść już w ciągu kilku dni lub tygodni do zgonu wśród objawów mocznicy drgawkowej lub prawdziwej, ostrego osłabienia mięśnia sercowego i obrzęku płuc, albo wśród chorób wikłających, zwłaszcza zapalenia błon surowiczych (opłucnej, osierdzia), do czego chorzy na ostre rozlane zapalenie kłębków nerkowych są bardzo skłonni.
-
Sprawność nerek w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych
Sprawność nerek w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych zależy od ciężkości przypadku i od okresu choroby. W lekkich przypadkach przesączanie w kłębkach i zwrotne wsysanie w cewkach moczowych są niezmienione. W przypadkach cięższych może ulegać upośledzeniu zdolność wytwarzania moczu kłębkowego, a gdy udział układu cewkowego jest znaczniejszy, także i zdolność zwrotnego wsysania. Zależnie od wzajemnego stosunku tych zaburzeń, w ciężkich przypadkach ostrego rozlanego zapalenia kłębków może być zakłócone zagęszczanie moczu, a także wydalanie wody, mocznika i azotu niebiałkowego w ogóle. Zatem prawidłowa lub tylko nieznacznie większa ilość mocznika w krwi wzrasta dopiero w przypadkach cięższych, zwłaszcza że wywołujący chorobę czynnik zakaźny zwiększa rozpad białka tkankowego.
-
Objawy moczowe
Chociaż opisano przypadki ostrego rozlanego zapalenia kłębków nerkowych, w których choroba objawia się klinicznie nadciśnieniem tętniczym, obrzękami i mocznicą bez zmian w moczu, to jednak objawy moczowe nie należą do najznamienniejszych. Ilość dobowa moczu w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych zmniejsza się do 400-200 ml, a w przypadkach ciężkich spostrzega się nawet bezmocz. Ciężar właściwy moczu bywa zwykle znacznie zwiększony, nawet do 1,025-1,030, wskutek zatrzymania wody w ustroju i niezmienionego zwrotnego wsysania w cewkach moczowych. W ciężkich jednak przypadkach z upośledzeniem zdolności zagęszczania moczu w cewkach może ciężar właściwy moczu nie przekraczać 1,010-1,015. Mocz jest mętny, wysycony, barwy opłuczyn mięsnych, o odczynie kwaśnym i zawiera obfity osad moczanów (osad ceglasty,…
-
Ostre rozlane zapalenie kłębków
Ostre rozlane zapalenie kłębków powstające na tle zakażenia przez. paciorkowce rokuje gorzej niż pneumokokowe ; płonicze gorzej niż powstające w innych chorobach zakaźnych (dur brzuszny, ospa, zapalenie płuc itd.). Ostre zapalenie kłębków powstające na tle zaostrzenia zapalenia migdałków podniebiennych lub innych ognisk zakaźnych w ustroju łatwo się zaostrza, przeciąga i przechodzi w zapalenie przewlekłe, jeżeli ognisko zakaźne nie zostanie w odpowiednim czasie doszczętnie usunięte. W wieku młodym rokowanie w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych jest lepsze niż w podeszłym, gdy ustrój jest już mniej oporny i gdy jego zdolności odrodcze są słabsze. Usposobienie rodzinne do zapalenia nerek i konstytucja limfatyczna pogarszają rokowanie.
-
Badanie podejrzanych zębów przy pomocy krótkich fal
W ostatnich czasach poleca się także badanie podejrzanych zębów przy pomocy krótkich fal. Hiperleukocytoza, przesunięcie obrazu białych krwinek w lewo, przyspieszenie opadania krwinek, zmiany w zębodołach, wykryte badaniem rentgenograficznym i krótkimi falami – wszystko to przemawia za tym, by zalecić doszczętne usunięcie ogniska ropnego. Takie postępowanie nie zawsze jednak bywa skuteczne: zawodzi ono, jeżeli bakterie chorobotwórcze już się zagnieżdżą w okolicznych węzłach chłonnych lub w innych miejscach ustroju, wytwarzając wtórne ogniska zakaźne. Mogą zresztą istnieć w ustroju jeszcze inne, nierozpoznane ogniska. O tych możliwościach należy chorego uświadomić, gdy mu się poleca usunięcie migdałków oraz chorych zębów.
-
Skłonność do wzrostu ciśnienia
Skłonność do wzrostu ciśnienia w toku ostrej choroby zakaźnej musi naprowadzać na. myśl możliwość zajęcia nerek i spowodować parodniowe leczenie metodą, uznaną obecnie za najskuteczniejszą w ostrym zapaleniu kłębków nerkowych Leczenie. Jeżeli wytworzyło się już ostre rozlane zapalenie kłębków nerkowych w związku z ogniskiem zakaźnym, usadowionym najczęściej w migdałkach podniebiennych lub w zębodołach, wtedy powstaje zagadnienie leczenia przyczynowego. Postępowanie lecznicze uzależnia się teraz od natężenia sprawy chorobowej w nerkach i w migdałkach oraz od długości trwania choroby. Usuwanie doszczętne ogniska zakaźnego w początkowym okresie ostrego zapalenia kłębków nerkowych czy też w okresie zaostrzenia sprawy ogniskowej nieraz pogarsza wybitnie dalszy przebieg choroby nerkowej.
-
Ostre zapalenie
W ostrym zapaleniu ilość dobowa moczu jest mała, jego ciężar właściwy wysoki. Natomiast hipostenurla, a także obecność w ostrym okresie choroby komórek i wałeczków tłuszczowych w osadzie moczu przemawia za tym, że sprawa chorobowa jest zaostrzeniem przewlekłego zapalenia kłębków. Od zawału w nerkach chorych z nadciśnieniem tętniczym można odróżnić ostre rozlane zapalenie kłębków po tym, że zapalenie przebiega zwykle bez silnych bólów w okolicach nerkowych (zawał zaś z gwałtownymi bólami po stronie zawału), a w moczu stwierdza się prócz krwi składniki postaciowe nerkowe, wreszcie czynniki przyczynowe obu spraw są różne. W ostrej rozlanej nerczycy (nephrosis diffusa acuia s. nephritis tubularis diffusa acuia) przeważają duże obrzęki i przesięki, ciśnienie tętnicze jest…
-
Przyspieszenie opadania krwinek w krwi
Stale utrzymujące się przyspieszenie opadania krwinek w krwi (odczyn Biernackiego) przemawia za nieustępowaniem choroby. Szczególnie mało prawdopodobne bywa zupełne wyzdrowienie w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków z wybitnym udziałem układu cewkowego, gdyż wtedy sprawa przechodzi najczęściej w zapalenie przewlekłe albo kończy się śmiercią. Sam jednak poziom białkomoczu bez uwzględnienia innych objawów nie ma rozstrzygającego znaczenia w rokowaniu. Mocznica drgawkowa w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych. nie rokuje bezwzględnie źle, gdyż można odpowiednim postępowaniem jej zapobiec lub ją przerwać.
-
Rozlegla ropowica
Rozległa ropowica obejmująca chrząstki krtaniowe doprowadzić może do. posocznicy, a po wygojeniu – do zbliznowaceń krtani i trwałych zaburzeń oddechu i głosu. W rzadkich przypadkach może dojść do zapalenia śródpiersia. W wielu jednak przypadkach tworzy się ograniczony ropień i samoistna przetoka prowadzi do samowygojenia. Leczenie.
-
Ostry obrzek krtani
Rozpoznanie opiera się na zespole objawów ogólnych i miejscowych. Gdy pojawiają się bóle w krtani, bóle w czasie połykania, duszność, wysoka ciepłota ciała i dreszcze, a badanie krtani wykazuje charakterystyczne obrzęki wałowate, bladowodniste, możemy rozpoznać ropowicę krtani. Niekiedy wygórowanie ograniczone do pewnych okolic, przetoka lub martwaki ułatwiają rozpoznanie. Rozpoznanie różnicowe powinno być dokonane z ostrym obrzękiem krtani, z urazem krtani, ciałem obcym okolicy zatoki gruszkowatej lub głównej części przełyku. Ostry obrzęk krtani występuje jednak znacznie szybciej niż ropowica krtani i jest równomierny, symetryczny.
-
Zapalenie ochrzestnej
W przebiegu ropowicy krtani może dojść do zapalenia ochrzęstnej. Zapalenie ochrzęstnej może dotyczyć zarówno ochrzęstnej zewnętrznej jak i wewnętrznej. Zależnie od tego, czy zapaleniem ochrzęstnej dotknięta jest nagłośnia, chrząstka nalewkowata, pierścieniowata lub tarczowata, obraz krtani będzie się róźnie przedstawiał. Największy obrzęk zawsze będzie w okolicy dotkniętej zapaleniem ochrzęstnej i w tej okolicy w razie pojawienia się ropnia powstawać będą przetoki, a w następstwie martwaki chrząstki. W przypadku zapalenia ochrzęstne j chrząstki nalewkowatej nastąpi wyraźne unieruchomienie stawu nalewkowo-obrączkowego i zaburzenia w połykaniu.
-
Faldy nalewkowo-naglosniowe
Podczas oglądania krtani stwierdza się przede wszystkim obrzęk o jasnym wodnistym wyglądzie. Obrzęk ten obejmuje najczęściej fałdy nalewkowo-nagłośniowe oraz nagłośnię. Fałdy nalewkowo-nagłośniowe w postaci bladoróżowych wodnistych wałów często wpuklają się do światła. Nagłośnia o wałowatych brzegach napiętej, jakby wodnistej błonie śluzowej zakrywa niekiedy całe wejście do krtani, które staje się przez to niewidoczne. Struny głosowe są zaróżowione i obrzęknięte.
-
Diatermia
Wychodząc z założenia, że ostre zapalenie kłębków nerkowych jest pochodzenia alergicznego, niektórzy zalecają leczenie antystyną (antistin), Leczenie rozpoczyna się od dawki 0,4-0,6 na dobę, stosowanej częściowo doustnie w kołaczykach a 0,1, częściowo domięśniowo w dawce 01. Jeżeli te dawki nie wywołują nudności ani wymiotów, można je zwiększyć do 1,0 na dobę. Leczenie trwa 10-14 dni. Prócz leczenia przyczynowego postępowanie lecznicze w ostrym rozlanym zapaleniu kłębków nerkowych polega przede wszystkim na oszczędzaniu chorego narządu. Temu wskazaniu czyni zadość najskuteczniej leżenie w łóżku (klinotheropia) w pomieszczeniu suchym o ciepłocie równomiernej.
-
Zapalenie ochrzestnej chrzastki nalewkowatej
Laryngeskopowo charakteryzują się te miejsca rozlanym obrzękiem znacznego stopnia koloru sinawo-czerwonego i całkowitym zatarciem zarysów tych okolic. Zapalenie ochrzęstnej chrząstki nalewkowatej jest powodem zmniejszonej ruchomości lub całkowitego unieruchomienia stawu nalewkowo-obrączkowego. Czasami daje się stwierdzić wypływającą z małych przetak wydzielinę surowiczą ropną. Po ostrym okresie tej postaci wnętrze krtani pokryte jest żółtawo-zielonkawą ropną wydzieliną. Klinicznie zapalenie ochrzęstnej charakteryzuje się silnymi bólami promieniującymi do ucha.
-
Postac wytwórcza
Postać wytwórcza występuje w krtani w postaci guzów gruźliczych (fibrotuberculomata i granulotuberculomata). Guzy te o różnej wielkości gładkiej lub ziarnistej powierzchni, zajmują tylną ścianę krtani albo struny rzekome. Pierwsze z nich składają się z gruzełków i dużej ilości tkanki łącznej, drugie z gruzełków i tkanki ziarninowej. Żadna z tych postaci nie wykazu je skłonności do serowacenia. W niektórych przypadkach postać wytwórcza gruźlicy krtani może występować w postaci modzelowatości (pachydermia) na tylnej ścianie krtani, jako mniej lub więcej symetryczne zgrubienie tylnych odcinków więzadeł głosowych lub tylnej ściany krtani.
-
Owrzodzenia na strunach prawdziwych
W ostatnim przypadku zaczerwieniona i zgrubiała struna przyjmie wygląd wrzecionowaty. Tego rodzaju zmiany są charakterystyczne, szczególnie jeżeli występują jednostronnie. Naciek może obejmować nagłośnię, dając wygląd grubego czerwonego, tworu. fałdy nalewkowo-nagłośniowe, więzadła rzekome lub rzadziej chrząstki nalewkowate. W nacieku, początkowo o gładkiej lśniącej powierzchni dochodzi po jakimś czasie wskutek zlania się pojedynczych gruzełków do martwicy pokrywającego nabłonka, wskutek czego powstają owrzodzenia.
-
Zakazenie krtani w przebiegu gruzlicy pluc
O jakimś szczególnym usposobieniu mężczyzn do zapadania na gruźlicę krtani nie może być mowy. Ostatnie statystyki wyraźnie wskazują na to, że częstość zakażenia krtani jest jednakowa u obu płci, jeżeli kobiety i mężczyźni żyją i pracują w jednakowych warunkach. Choroba występuje najczęściej w okresie między 20-40 rokiem życia. U dzieci i osób powyżej lat 50 gruźlicę krtani spotykamy bardzo rzadko. Zakażenie krtani w przebiegu gruźlicy płuc następuje dwiema drogami: prątek gruźlicy przedostaje się do tkanek bezpośrednio z plwociny, jaka znajduje się na powierzchni błony śluzowej (są to przypadki najczęstsze) albo przedostaje się drogą krwi czy naczyń chłonnych z innych ognisk gruźliczych.
-
GRUZLICA KRTANI
GRUŹLICA KRTANI (Tuberculosis laryngis) Gruźlica krtani jest z reguły powikłaniem gruźlicy płuc. Częstość występowania tego schorzenia w przebiegu gruźlicy płuc waha się w szerokich granicach i zależy od stopnia i rodzaju zmian w płucach. We wczesnych postaciach gruźlicy płuc gruźlica krtani występuje w 3 do 25010, w postaciach daleko posuniętych dochodzi do 70°/0, czyli częstość występowania tego schorzenia wzrasta w zależności od długości trwania sprawy chorobowej w płucach. Ogólnie biorąc, powikłania krtaniowe w przebiegu gruźlicy płuc występują mniej więcej w 30010 (Sokołowski, Sźrnurlo ). W obecnej dobie wczesnego rozpoznawania gruźlicy płuc oraz racjonalnego jej leczenia, szczególnie po wprowadzeniu do lecznictwa odmy sztucznej, częstość powikłań ze strony krtani zmniejsza się stopniowo.